Birey, kendi dışındaki dünyanın ezici gücü karşısındaki önemsizlik duygusunu ya kendi bireysel bütünlüğünü yadsıyarak, ya da dünyanın tehdit oluşturmasını durdurmak üzere başkalarını yok ederek yenmektedir.
diğer kaçış mekanizmaları ise, kişinin , dünyanın kendisini tehdit etmesi olgusunu tümüyle yok etmek üzere dünyadan el etek çekmesi ve dışındaki dünyayı çok küçük kılacak ölçüde kendisini büyütmesi şeklinde ortaya çıkar. bu kaçış mekanizmaları bireysel ruhbilim için önemlidir gerçi ama , kültürel açıdan pek önem taşımazlar.
ancak toplumsal önemi çok büyük olan bir başka kaçış mekanizması daha vardır. bu kaçış mekanizması , çağdaş toplumdaki normal bireylerin büyük bir çoğunluğunun bulduğu çözümü oluşturur. kısaca özetlemek gerekirse , birey kendi olmaktan çıkar; kültürel kalıpların kendisine sunduğu kişiliği tümüyle benimser; böylece tıpkı diğerleri gibi ve onların kendisinden beklediği gibi olur. 'ben' ile dünya arasındaki tutarsızlık ve onunla birlikte de , bilinçli yalnızlık ve güçsüzlük duygusu ortadan kalkar. bu mekanizma, bazı hayvanların kendilerini korumak üzere renk değiştirmesiyle kıyaslanabilir. onlar da kendi çevrelerini o kadar benzerler ki , çevrelerinden nerdeyse ayırt edilemezler. kendi bireysel benliğinden vazgeçen bir robot haline gelen kişi, çevresindeki milyonlarca diğer robotla aynı olur, ve artık kendini yalnız hissetmez, kaygı duymaz. ama ödediği bedel yüksektir; kendi benliğini yitirmiştir.
kaynak/özgürlükten kaçışerıch fromm
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder