makine , insanı yapacağı işlerden kurtarırken , onun özgürlüklerini ve yeteneklerini de birlikte ortadan kaldırıyor.
insanın mutlu olması için maddi olarak çok şeye gereksini yoktur. buna karşılık endüstri ve teknik bunu dikkate almadan, durmadan onun aklına hayaline getiremeyeceği yeni şeyleri onun önüne yığmaktadır. böylece insan; kendi yaşantısının muhasebesini yapmaktan , mutluluğun duyulma noktası olan yapılacak işin vereceği o kendine güven gücünden ve yaratıcılığın sağlayacağı o iç huzuru duygusundan yoksun kalmıştır. endüstrinin bireyi durmadan kendi yaratıcılığından uzaklaştıran bu gelişimi onu mutlu edeceğine, mutsuzluğunu artırmaktadır. bu nedenle endüstrinin durmadan artan bu çabası , etki yapabilmesi için dozu durmadan arttırılan afyona benzemektedir. endüstriyel yaşamın yarattığı bu mutsuzluk birikimi bireyleri , hiçbir dönemde örneği görülmeyen bir zehir içme alışkanlığına da sürüklemiştir.
demek ki, endüstrinin yaptığı her teknik ilerleme, insanı adım adım mutluluğundan uzaklaştırmaktadır. oysa endüstri insana daha çok boş vakit bırakacağını , ona kendini dinleyecek daha çok zaman sağlayacağını öngörmüştür. fakat çadaş yaşamın hızlı akışı , endüstrinin ona sağladığı boş vakitleri daha kolay yutmaktadır.adnan turani /çağdaş sanat
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder