EVDE YOKLAR

durmadan avuçlarım terliyor
inildiyor ardımdan
girdiğim çıktığım kapılar .
tirenim gecikmeli yüreğim bungun
...bir bir uzakaşıyor sevdiğim insanlar,
ne zaman bir dosta gitsemevde yoklar.

dolanııp duruyuorum ortalıkta.
kedim hımbıl, yaprak döküyor çiçeğim.
rakım bir türlü beyazlaşmıyor.
anahtarım güç , dönüyor kilidinde ,
nemli aldığım sigaralar,
ne zaman bir dosta gitsem evde yoklar.

kimi zaman bir çocuğum ,
bir müzik kutusu başucumda
ve ayımın gözleri saydam.
kimi zaman gardayım
yanımda bavulum, yılgın ve ihtiyar.
ne zaman bir dosta gitsem,evde yoklar.

bekliyorum bir kapının önünde ,
cebimde yazılmamış bir mektupla .
bana karşı ben vardım
çaldığım kapıların ardında ,
ben açtım , ben girdim
selamlaştık ilk defa.

METİN ALTIOK